28 marca 2024
SEO pozycjonowanie
Bulimia

Bulimia – czynniki choroby

Bulimia – czynniki psychologiczne

Istnieje pogląd, że pewne cechy osobowości oraz problemy emocjonalne mają istotny wkład w powstawanie bulimii, wymienia się tutaj: niską samoocenę, poczucie beznadziejności, paniczny lęk przed przytyciem, problemy z kontrolowaniem zachowań impulsywnych, niestabilność emocjonalną, nieumiejętność wyrażania gniewu. Należy tutaj zaznaczyć, że dzięki nauce wiadomo obecnie, iż wiele cech osobowości uważanych jeszcze kilka lat temu za wynikające z wpływu środowiskowego, ma w rzeczywistości podłoże genetyczne. Dlatego coraz trudniej jest rozgraniczyć te dwie sfery – biologiczną i psychologiczną. W rodzinach chorych na bulimię często obserwuje się konfliktowość, tendencję do nieprzewidywalnych zachowań.

Inne czynniki związane ze środowiskiem rodzinnym to:

  • brak poczucia bezpieczeństwa w dzieciństwie
  • zachowania rodziców – badania pokazują, że około 40% odchudzających się dziewcząt w wieku 9-10 lat, robi to za namową matek, matki osób chorób na bulimię mają tendencje do bycia bardzo krytycznymi, a także zdystansowanymi emocjonalnie względem swoich dzieci;
  • posiłki rodzinne – zaburzenia odżywiania, w tym bulimia, pojawiają się rzadziej w rodzinach, dla których wspólny posiłek jest normalną częścią dnia, w odróżnieniu od rodzin, które niezwykle rzadko zasiadają razem do stołu, lub też nadmiernie celebrują rodzinne posiłki;
  • historia zaburzeń emocjonalnych i uzależnień w najbliższej rodzinie;
  • historia związana z wykorzystaniem na tle seksualnym – odsetek kobiet z takim epizodem wśród bulimiczek jest o 35% większy niż w przypadku kobiet zdrowych.

Bulimia – czynniki ryzyka:

  • odchudzanie – pozytywne komentarze wygłaszane pod adresem osób, które zdołały schudnąć (zwłaszcza w przypadku pierwotnej nadwagi, nawet niewielkiej) mogą powodować „zakodowanie” informacji, że zrzucenie kilku kilogramów powoduje większe uznanie ze strony otoczenia, lepsze samopoczucie. Z kolei odmawianie sobie posiłków w ramach diety może prowadzić do napadów obżarstwa (ocenia się, że około 90% diet kończy się złamaniem zalecanych reguł, a szansa na ich złamanie jest tym większa, im bardziej restrykcyjna jest dieta);
  • dojrzewanie – zmiany zachodzące w ciele w okresie dojrzewania są trudne do zaakceptowania dla wielu młodych ludzi, dodatkowo etap ten jest związany często z większą podatnością na krytycyzm odnośnie wyglądu;
  • życiowe zmiany – wyprowadzka z domu, wyjazd na studia, zakończenie długoletniego związku, nowa praca są źródłem stresu, w takiej sytuacji jedzenie może stać się takim aspektem życia, które daje poczucie kontroli, którego brakuje w ww sytuacjach;
  • sport, praca i działalność artystyczna – pewne zawody z kręgu sportu czy sztuki, wymagają kontrolowania wagi lub utrzymania atrakcyjnejego wyglądu i sylwetki, a co za tym idzie zwiększają ryzyko zachorowania na bulimię, w grupie ryzyka najczęściej wymienia się aktorów, osobowości telewizyjne, atletów, tancerzy, modelki;
  • obecność w najbliższej rodzinie osoby z zaburzeniami odżywiania lub otyłej.

Bulimia – czynniki socjologiczne i kulturowe

W kulturze zachodniej szczupłość jest wyznacznikiem sukcesu i wartości człowieka, przez co kobiety są poddawane presji, aby być szczupłymi. Mass media – kolorowe magazyny i programy telewizyjne jako piękności pokazują przeważnie bardzo szczupłe modelki, pytanie czy to media tworzą takie trendy czy jedynie zaspokajają potrzeby publiczności jest otwarte, natomiast u wielu osób powodują utrwalenie stereotypu, że tylko szczupłe jest piękne i ma szansę stać się popularnym.

Bulimia a kult szczupłej sylwetki

Nie jest tajemnicą, że na „żarłoczność psychiczną” (kolejne określenie bulimii) cierpią przede wszystkim młode kobiety. Ciężko jest dokładnie określić procent osób dotkniętych tym schorzeniem, gdyż chorzy najczęściej stajają się je ukryć. Najczęściej zaburzenia odżywiania w postaci bulimii pojawiają się między 12 a 14 oraz między 18 a 21 rokiem życia. Ma na to wpływ dojrzewanie i związana z nim wzmożona aktywność hormonów, bunt oraz rozchwianie emocjonalne. Młode osoby, w szczególności dziewczęta, zaczynają przejmować się swoim wyglądem i figurą. Widząc w telewizji czy kolorowych magazynach modelki będące ich rówieśnicami, chcą stać się takie, jak one. Istnieje niepisana zasada, że od dziewcząt i kobiet wymaga się posiadania idealnej sylwetki, która przekłada się na ich atrakcyjność oraz sukces zawodowy. Baletnice, tancerki, aktorki czy wspomniane wyżej modelki muszą dbać o linię stosując często drakońskie diety. Ilość diet jakie wymyślono jest już liczona w dziesiątkach: dieta proteinowa, kopenhaska, south beach itp. Z czasem, jeśli cel zdobycia wymarzonej sylwetki zaczyna dominować w ich życiu, tracą kontrolę nad własnym ciałem, co jest pierwszym niepokojącym sygnałem, którego nie należy ignorować.

Czynniki biologiczne

Ponieważ wystąpienie zaburzeń odżywiania w najbliższej rodzinie jest czynnikiem ryzyka w zachorowaniu na bulimię, uważa się, że choroba ta może mieć podłoże genetyczne (należy tutaj zaznaczyć, że ten czynnik ryzyka może wynikać z przenoszenia wypaczonych wzorów i standardów związanych z jedzeniem). Badania przeprowadzane na bliźniętach pokazują, że istnieje tendencja do chorowania obu bliźniąt na ten sam typ zaburzeń odżywiania. Wstępne badania przeprowadzane na zwierzętach łączą występowanie bulimii i otyłości ze specyficznymi obszarami chromosomu 10. Uważa się, że istnieje co najmniej 6 czynników określonych genetycznie związanych z występowaniem zaburzeń odżywiania, z czego 4 dotyczą bulimii:

Euro Super Days w RTV EURO AGD

Promocje świąteczne!

Szczegóły promocji- kliknij

  • wartość BMI;
  • nadmierne przywiązywanie wagi do popełnianych błędów;
  • wiek pojawienia się pierwszej miesiączki u dziewcząt;
  • obsesje związane z jedzeniem.

Określenie wpływu zaburzeń hormonalnych na powstawanie bulimii jest niezwykle trudne, dlatego, że choroba sama w sobie wpływa znacząco gospodarkę hormonalną organizmu. Z tego powodu jest prawie niemożliwe określenie czy nieprawidłowy poziom danego hormonu jest skutkiem czy przyczyną choroby. Niemniej jednak badania pokazują, że jako przyczyny bulimii należy brać pod uwagę:

  • przewlekle podniesiony poziom hormonów stresu (hormony z grupy glikokortykoidów odpowiedzialne mi.in. za regulację gospodarki węglowodanowej);
  • zaburzenia funkcji neuroprzekaźników: serotoniny (samopoczucie, lęk, apetyt), norepinefryny (stres) i dopaminy (mechanizm nagrody);
  • zaburzenia poziomu greliny, hormonu odpowiedzialnego m.in. za odczuwanie głodu i szybkość metabolizmu.

Inne przyczyny choroby

Przyczyną choroby jest jednak nie tylko presja społeczeństwa propagującego kult szczupłej sylwetki. W okresie, kiedy tworzy się tożsamość młodego człowieka, często buntuje się on przeciw rodzicom, otoczeniu czy szkole. Konflikty rodzinne, mogące mieć podłoże już w okresie dzieciństwa, są częstą przyczyną zachorowań na bulimię. Oprócz tego wyróżnić możemy inne powody choroby, wśród których najpowszechniejsze to niska samoocena czy brak akceptacji ze strony rówieśników. Niepokój i problemy często są zagłuszane właśnie poprzez napady żarłoczności. Uciekanie w obżarstwo, będące formą walki z negatywnymi uczuciami, może być także spowodowane samotnością, brakiem bliskiej osoby czy miłości w ogóle. Okazuje się, że prawie połowa osób cierpiących na bulimię, przechodziła także przez anoreksję, z tym, że „wilczy głód” występuje około 5 razy częściej niż drugie z wymienionych zaburzeń. Co ciekawe, bulimia może mieć także podłoże genetyczne. Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi w 2003 roku, rozwój tej choroby wiąże się z miejscem 10p chromosomu. Predyspozycje do zachorowań występują w szczególności, kiedy ktoś w rodzinie cierpiał z powodu depresji lub otyłości.

ebooki:

 

Leave feedback about this

Zdrowie

Bulimia